کربلا قطعه ای از بهشت
اربعین حدیث کربلا
--------------------
حدیث کربلا غم آفرین است
ببار ای چشم فصل اربعین است
بنال ای دل که وقت بی قراری است
بهار گریه و هنگام زاری است
گذشتِ لحظه ها را مغتنم دان
ز گریه داد خود امروز بستان
ز دل برکش پیاپی، ناله ها را
برافروزان چراغ لاله ها را
از آن روزی که خونین نینواشد
شقایق پوش دشت کربلا شد
از آن روزی که گل های پیمبر
بدشت کربلا گشتند پرپر
چه روزان و شبان طی کرد زینب
که شب بدتر زروز و روزش از شب
همه درد و همه رنج دمادم
مصیبت در مصیبت غم پی غم
اگر اندوه زینب را بدانی
به جوی چشم خود سیلاب رانی
چهل روز است زینب داغدار است
دلش خون و دوچشمش اشکباراست
بخوان ایدل که وقت روضه خوانیست
ببار ای چشم گاه درفشانیست
بلاکش، خون جگر، غمدیده زینب
به خون غلطان برادر دیده زینب
ببار ای اشک کاید زینب از شام
قدش خم سینه اش مجروح آلام
دلش از کوفه و از شام پرخون
ز اندُه دیده هایش رود جیحون
غم و اندوه بارد از نگاهش
به دل آتش فتد از سوز آهش
بروز اربعین چون آل یاسین
فرود آمد در آن صحرای خونین
سرخاک حسین تا زینب آمد
زغم صد بار جانش برلب آمد
سکینه بر دل از غم داشت الماس
چو آمد خونجگر بالین عبّاس
چهل روز است اصغر کرده لالا
بروی سینه مجروح بابا
رباب خسته دل باور ندارد
که دارد شیر لیک اصغر ندارد
چو بالین پدر سجّاد آمد
تمام رنجهایش یاد آمد
هم آوای نوای جمله ذرّات
بنالیدند سکّان سماوات
زمین کربلا چشم جهان است
زیارتگاه و کوی عاشقان است
در این صحرا تجلیگاه طور است
زمین و آسمان لبریز نور است
تجلّی کرده اینجا طور در طور
تجلّی در تجلّی نور در نور
قلم «صاعد» در این غم چون نگرید
عجب گر دیده تو خون نگرید
شاعر: صاعد اصفهانی
زمین کربلا، قطعهای از بهشت
حضرت رسول اکرم صلی اللَّه علیه و آله فرمود: جبرئیل به من خبر داد که: «... اِنَّها لِمنْ بَطحاءِ الجَنَّة» . زمین کربلا بخشی از زمین گسترده و پهناور بهشت است.
امام سجاد علیهالسلام فرمود:
«(هنگام برپا شدن قیامت) هنگامی که خداوند زمین را به شدت تکان داده و از جای خود به حرکت درآورد، زمین کربلا به همان حالی که هست با تربت نورانی و صاف و خالصش بالا برده شده و در بهترین باغهای بهشتی قرار داده میشود. برترین منزلهای بهشتی آن جاست، و در آن جای
نمیگیرند مگر انبیا و رسولان علیهمالسلام (شاید هم فرمود: انبیای اولوالعزم علیهمالسلام، تردید از راوی است). همچنان که بعضی از ستارگان در میان بقیه با درخشندگی خاصّی نورافشانی میکنند، کربلا نیز در بین باغهای بهشتی میدرخشد، به نحوی که نورش چشم تمامی اهل بهشت را میپوشاند و ندا در میدهد که: من زمین مقدس، پاک و مبارک خداوندم و حضرت سیدالشهدا علیهالسلام را دربردارم که سرور جوانان بهشت است» .
امام صادق علیهالسلام فرموذ: «از روزی که امام حسین علیهالسلام در کربلا دفن شد، محل قبر آن حضرت یکی از روضههای بهشتی است» .
و فرمود: «محل دفن امام حسین علیهالسلام یکی از باغهای بهشت است» .
و نیز فرمایش ایشان است: «بیست ذراع در بیست ذراع از اطراف قبر امام حسین علیهالسلام یکی از باغهای بهشت است» .
و پیش از این روایتی از امام باقر علیهالسلام نقل کردیم: «این زمین همیشه مقدس و مبارک بوده و برای همیشه چنین خواهد بود، تا اینکه آن را بهترین و والاترین زمین بهشت گرداند. آنجا بهترین منزل و مسکنی خواهد بود که خداوند اولیای خویش را در آن جای خواهد داد» .
منبع : کتاب : خاک کربلا-
انبیا و کربلا
یکی از نکاتی که باعث امتیاز برخی از مکانها شده وقایعی است که آنجا اتفاق افتاده، و اهمیت هر واقعهای بستگی به افرادی دارد که در وقوع آن دخالت داشتهاند.
بدون شک پیامبران الهی و جانشینان آنها برگزیده از میان همهی انسانها و برتر از آنها میباشند و در نتیجه حوادث مربوط به آنها از اهمیت خاصی برخوردار است.
همهی انبیا و رسولان علیهمالسلام قدم در سرزمین مقدس کربلا نهادهاند. برای برخی از آنان در آنجا پیش آمدهائی واقع شده و در پارهای از موارد، شهادت سالار شهیدان علیهالسلام نیز به آنها گزارش شده است.
حضرت آدم علیهالسلام موقع عبور از کربلا به زمین خورده و خون از پای او جاری شده است.
کشتی حضرت نوح علیهالسلام در آنجا به طرف زمین کشیده شده به نحوی که نزدیک بوده غرق شود، و سرانجام همانجا نجات پیدا کرده و باز همانجا خدای تعالی با حضرت نوح علیهالسلام نجوا کرده است.
حضرت ابراهیم علیهالسلام موقع گذشتن از کربلا از مرکب به زمین افتاده و سر مبارک ایشان شکسته است.
چوپان حضرت اسماعیل علیهالسلام به ایشان خبر داده که گوسفندان مدتی است آب فرات را نمیآشامند. گوسفندان به اعجاز به سخن درآمده و قضیهی شهادت امام حسین علیهالسلام را با لب تشنه بازگو کردهاند.
وادی طور که خدای تعالی به حضرت موسی علیهالسلام فرماید: «نعلین خویش بدر آر که در وادی مقدس طوی هستی» آنجاست و در آنجا خداوند با آن حضرت تکلم کرده است. هنگامی که آن بزرگوار با وصی خویش از کربلا عبور میکردند بند کفش حضرت پاره و خار به پای مبارک ایشان رفته و خون جاری شده است.
حضرت عیسی علیهالسلام با حواریون در آنجا مجلس عزائی تشکیل داده و با آهوان صحرا در عزای عزیز فاطمه علیهاالسلام اشک فشانی کردهاند آنحضرت هنگام غائب شدن نیز از آنجا بهطرف آسمان بالا رفته است.
حضرت سلیمان علیهالسلام بر قالیچهی مخصوص نشسته و در آسمان سیر میکرد. همین که به کربلا رسید باد سه مرتبه بهشدت آن را به دور خود چرخانیده به حدّی که خوف سقوط داشته است. پس از آن در کربلا فرود آمده و از قضیه عاشورا با اطلاع شده است.
گروهی از پیامبران و فرزندان و جانشینان آنها در آنجا به شهادت رسیده و همانجا آنان را به خاک سپردهاند. پیامبران و فرشتگان درآنجا بر پیکر مطهر امام حسین علیهالسلام نماز گزاردهاند. الان نیز آنها از خداوند درخواست میکنند که به آنها اذن زیارت داده شود و همیشه در حال نزول و صعود میباشند. بخصوص شبهای جمعه انبیا و اوصیا علیهمالسلام، حضرت رسول صلی اللَّه علیه و آله و ائمهی هدی علیهمالسلام همگی به زیارت آن حضرت میروند.[1]
بعضی گفته اند: کربلا مشتق از کَربَله، بفتح کاف و باء موحده بر وزن عنفله، بمعنی رخوت و نرمی است، یقال به کربله (ای رخوة فی قدمیه) بخاطر آنکه خاک کربلا نرم بود. و یا از کربلا است بمعنی «الخالص الزّکی یقال کَربَل الحِنطَة اِذا انفّاها فسمیت بذلک لان ارضها خالصة طیَّبة» و یا از کربل بر وزن جعفر است. و کربل نام علفی است که بسیار سرخ و برّاق می باشد زیرا که از آن علف در آن سرزمین بسیار بود. البته کربلا مرکب است از دو کلمه کرب و بلا و بخاطر کثرت استعمال کربلا شده است. زیرا که روایت می باشد که بهترین اولاد پیغمبران در آنجا به شهادت میرسند و سر انور اکثر ایشان را در آن زمین با لب تشنه بریدند و ملائکه ها هزار سال قبل از شهادت سیّدالشهداء - علیه آلاف التحیّة و الثناء - آن مکان شریف را زیارت میکردند. و قد قتل فیها قبل الحسین علیه السلام ماءئة نبیّ و ماءئة سبط و انّها تزفّ الی الجنة بطینها و شجرها و جمیع ما فیها کما تزفّ العروس الی ازواجها ترجمه: و قبل از امام حسین علیه السلام صد پیغمبر و صد نفر فرزند پیغمبر کشته شدند، در آنجا و آنها میروند بسوی بهشت و آنچه در بهشت است مانند آنکه عروس بسوی زوجش میرود و جمعی از پیامبران به آن مکان عبور نمودند و متذکّر مصیبت فرزند پیامبر آخرالزمان شده و بر هر یکی از آنها در قسمتی کرب و بلا وارد شده است.وجه تسمیه کربلا
کربلا
قبله ی اهل حقیقت کربلاست
کربلا، او قبله اهل ولاست
گر چه دارد کعبه، مروه با صفا
لیک، کی دارد منای کربلا؟
کعبه را گر زمزم است آب حیات
کربلا را آب خضر آمد فرات
رو نما عارف، صلات رکعتین
در خم ابروی محراب حسین
«کربلا»، مدفن سید الشهداست، سرزمینی که عظیمترین حماسه خدایی بشر، در عاشورای سال 61 در آن اتفاق افتاد و موجش سراسر تاریخ و پهنه جهان را فرا گرفت. خاک آن، بوی خون میدهد و تربت کربلا مقدس و الهامبخش است و در فضیلت آن، روایات بسیاری نقل شده است.
امام علی «ع» پس از جنگ صفین، هنگام عبور از کربلا همراه برخی همراهان، چشمانش پر از اشک شد و فرمود: اینجاست محل فرود آمدنشان... و اینجاست شهادتگاه عاشقان بینظیر که در گذشته و آینده، نمونه ندارند: «... مصارع عشاق شهداء لا تسبقهم من کان قبلهم و لا یلحقهم من بعدهم...» و به همین خاطر، «کربلا» سمبل ایثار و جانبازی و شهادتطلبی و شوق و شور حماسی شناخته شده است و در طول تاریخ نیز، کانونعشقهای برتر بوده و همچون مغناطیسی، دلهای مشتاق و شیدای معرفت را به سوی خودکشیده است.در حماسه دفاع مقدس ایران نیز، بسیاری از رزمندگان اسلام، به شوق کربلا و زیارت حرم حسینی، جبههها را درمینوردیدند و با بعثیان کافر میجنگیدند و رو بهکعبه عشق، کربلای سید الشهدا «ع» شهید میشدند، چون کربلا سمبل هر جایی است که صحنه دیگری حق و باطل باشد.
در حسرت کوی کربلا میرفتند
مشتاق به سوی کربلا میرفتند
گلگون تن و خونین کفن و بیپر و بال
اینگونه به سوی کربلا میرفتند .
در روایات آمده است که سید الشهدا «ع» نواحی اطراف قبر خویش را از اهل نینوا و غاضریه به مبلغ شصت هزار درهم خریداری کرد و به خود آنان صدقه داد و با آنان شرط کرد که مردم را به جایگاه قبرش راهنمایی کنند و هر که را به زیارت آن حضرت آید، سه روز مهمان نمایند و پذیرایی کنند.
باری، کربلا نام یکی از شهرهای کشور عراق است که در کنار رودخانه فرات قرارداشته است.این شهر، تا سال 61 هجری، بیابان بوده است.از آن زمان به بعد، بر اثر شهادت حسین بن علی «ع» در آن محل، بتدریج مورد توجه شیعیان آل علی قرار گرفت و پس از بنای مرقدهای شهدا، متدرجا مرکز جمعیت گردید و امروز، یکی از شهرهایزیارتی عراق میباشد که قریب 65000 تن جمعیت دارد و در ماههای محرم و صفر و هنگام زمستان، به سبب ورود زایران، جمعیت شهر به 100000 تن میرسد .
در این که «کربلا» یعنی چه و ریشه لغوی آن چیست و از چه گرفته شده، بحثهای مفصلی انجام گرفته است. طبق برخی نقلها، این نام از ترکیب «کرب» و «ال» ساخته شدهاست، یعنی حرم الله، یا مقدس الله، «کرب» در لغت سامی به معنای «قرب» در عربی است (کرب: قرب).اگر «ال» هم به معنای «الله» باشد، کربلا به معنای محلی است که نزدخدا، مقدس و مقرب است، یا «حرم خدا» است. برخی هم آن را ترکیب یافته از «کوربابل» دانستهاند، یعنی مجموعهای از آبادیها و روستاهای بابل.موقعیتی که کربلا در آن قرار دارد، در بین النهرین است.این منطقه در گذشتههای دور، مهد حوادث و احیانا تمدنها بوده است و بخشهای گوناگونی از این ناحیه، نامهای مختلف داشته است.کربلا، کور بابل، نینوا، غاضریه، کربله، نواویس، حیر، طف، شفیه، عقر، نهر علقمی، عمورا، ماریه و... که بعضی از اینها نام روستاها و آبادیهایی در این منطقه وسیع بوده است.
حرم مطهر امام حسین «ع» که در این شهر قرار دارد، تاریخچهای مفصل دارد و در دورههای مختلف تاریخی، بنای آن تغییرات و تعمیراتی یافته است.کربلا، شهری است که خاندانهای ریشهدار در آن ساکن بودهاند.حوزه علمیه داشته و خانوادههایی شریف، ادیب و علمای برجسته از آن برخاسته و در آن زیستهاند.قبر حضرت عباس «ع» نیز درهمین شهر است.در قرون اخیر نیز شاهد تعدادی حوادث و انقلابها و فتنهها بوده است. ولی به هر حال، در کربلا بیش از نشانهای جغرافیایی و تاریخی، باید مفاهیم والای انسانیو شورگستریها و الهام بخشیهای قداست آفرین را سراغ گرفت.